کتاب جهانگشای نادری نوشتهٔ میرزا مهدی خان منشی استرآبادی است که در دربار نادر شاه حضور داشت. محتوای کتاب دربارهٔ تاریخ ایران در اوایل سده ۱۲ خورشیدی و زندگی نادر شاه و لشکرکشی‌ها و شرح جنگهای اوست. این کتاب مهمترین اثر مربوط به تاریخ ایران در زمان نادر است و چون نویسنده از نزدیکان نادر بوده‌است و حوادث را به چشم خود دیده‌است، ارزش بسیار بالایی دارد.
کتاب، گزارش رویدادهای تاریخی ایران را از ۱۱۲۱ تا ۱۱۶۱ قمری (یک سال پس از مرگ نادر شاه‌) دربردارد.

نادر شاه از ایل افشار خراسان، پادشاه ایران و بنیانگذار دودمان افشاریه است. او از مشهورترین پادشاهان ایران پس از اسلام است که سرکوب افغانها و بیرون راندن عثمانی و روسیه از کشور و تجدید استقلال ایران و نیز فتح هندوستان و ترکستان و جنگهای پیرزومندانه او سبب شهرت بسیارش گشت. همچنین بحرین، قندهار، خوارزم، بخارا و بسیاری نواحی دیگر که برای سال‌ها از ایران جدا شده بودند را به ایران بازگرداند. به او در اروپا لقب «آخرین جهانگشای شرق» و «ناپلئون ایران» نیز داده‌اند.

شعر معروف از نادرشاه وجود دارد که در زمان تاجگذاری دستور ضرب آن بر سکه هارا داد: